Drogi Pana
(Iz 2,1-5)
"...Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. ..."
(Mt 8,5-11)
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! - a idzie; drugiemu: Chodź tu! - a przychodzi; a słudze: Zrób to! - a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.
Setnik wiedział, że nie kroczy drogami Pana, ale wiedział, że Pan ma moc. Ta wiedza pozwoliła mu przyjść do Pana. Ze mną jest często odwrotnie. Ja przychodzę, ale ciągle mam słabą wiarę w moc Twoją Panie.
Przychodzę... Wiem gdzie Cię znaleźć. Staram się kroczyć Twoim ścieżkami, ale dalej słaba jest moja wiara. Czegoś brakuje.
Naucz mnie dróg Twoich Panie. Kiedy jeżdżę samochodem to najchętniej po drogach, które znam. Wiem jak się po nich poruszać. Różnie jest czasem jedzie sie lepiej, czasem gorzej. Ludzie różnie jeżdżą, ale znam te drogi, czasem popełniam błędy, ale wiem gdzie ta droga prowadzi. Znam cel moje podróży.
Naucz mnie Panie dróg Twoich bym się nie bała po nich poruszać, bym nie była przeszkodą na drodze innych ludzi.
Naucz mnie tak słuchać bym słyszła co do mnie mówisz. Naucz mnie milczeć kiedy Ty mówisz.
Komentarze