trwać mimo słabości
(Iz 40,1-11)
Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy, Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały. Głos się odzywa: Wołaj! - I rzekłem: Co mam wołać? - Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki. Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
Pan jest pasterzem moim.
Słowo Boga trwa na wieki. Wszystko przemija. Jego Słowa trwa.
Czasem jest tak, że to Słowo nie dotyka teraz, ale przyjdzie dzień, w którym Pan się nim posłuży. Dlatego bez względu na stan duszy trzeba trwać przy Słowie. Bo to co czujemy teraz może być tylko sumą wielu czynników, których jutro nie będzie. Ta chwila przemija.
Trwać przy Słowie to jedyna sensowna rzecz. Wszystko przemija, ale Jego Słowo trwa wiecznie.
Tak mało we mnie siły i wytrwałości w postanowieniach. Tyle zapału i potem tak trudno. Każdy dzień jest walką z samą sobą.
Brakuje dyscypliny. Jednak walczę:) i wierzę Panie, że ta moja walka nie idzie na marne. Miłość jest warta wielu wyrzeczeń.
Pocieszcie, pocieszcie mój lud! mówi wasz Bóg. Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy, Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały. Głos się odzywa: Wołaj! - I rzekłem: Co mam wołać? - Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki. Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
Pan jest pasterzem moim.
Słowo Boga trwa na wieki. Wszystko przemija. Jego Słowa trwa.
Czasem jest tak, że to Słowo nie dotyka teraz, ale przyjdzie dzień, w którym Pan się nim posłuży. Dlatego bez względu na stan duszy trzeba trwać przy Słowie. Bo to co czujemy teraz może być tylko sumą wielu czynników, których jutro nie będzie. Ta chwila przemija.
Trwać przy Słowie to jedyna sensowna rzecz. Wszystko przemija, ale Jego Słowo trwa wiecznie.
Tak mało we mnie siły i wytrwałości w postanowieniach. Tyle zapału i potem tak trudno. Każdy dzień jest walką z samą sobą.
Brakuje dyscypliny. Jednak walczę:) i wierzę Panie, że ta moja walka nie idzie na marne. Miłość jest warta wielu wyrzeczeń.
Komentarze