TAK BOGU

(Łk 1,26-38)Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, . Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

Nie ma nic niemożliwego. Nie ma ograniczeń. My mamy ograniczenia. On nie.
Maryja. Jaka była? Dlaczego ją wybrał? Czym rózniła sie od innych kobiet?
Co by sie stało gdyby powiedziała nie Panie... Pewnie po ludzku przeżyłaby życie tak zwyczajnie pewnie nawet dobrze. Tymczasem jej TAK uruchomiło lawinę.
Małe TAK.
Komu mówię TAK?
To pytanie jest stale obecne. Kiedy mówię TAK Bogu pozwalam Mu działać. Kiedy mówię TAK tej drugiej stronie też pozwalam działać...
Powiedzieć Bogu TAK.