domownik Boga

(Ef 2,12-22)
" A przyszedłszy zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha."

(Łk 12,35-38)
"Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. "

Jesteśmy domownikami Boga.
Co to znaczy być domownikiem ?
Najlepiej rozumieją to dzieci. Kiedy brakuje kogoś z domowników, dzieci wiedzą, że przyjdzie, czekają. Nie siedzą przed drzwiami, ale bawią się, zajmuja się swoimi sprawami. Są jednak wyczulone na małe sygnały, że nadchodzi... Stukanie butów na schodach, otwierajace się drzwi...
Dzieci czuwają.
Wiedzą, że ten Ktoś przyjdzie. Takiego oczekiwanie chcesz Panie?
Serca, które nieustannie czeka i nasłuchuje, czy już nadchodzisz?

Naucz mnie Panie tak żyć.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Słowo Boże jest jak miecz obosieczny

ucho igielne

Bóg jest sprawcą chcenia i działania